Монгол улсын бүх театрын “загалмайлсан эцэг” бол “Бөмбөгөр но­гоон” хэмээх алдарт театр билээ. Энэ театр бол нүүдэлчин монголчуудыг суурин соёлд хүмүүжүүлэхэд томоохон хувь нэмэр оруулсан урлагийн голомт юм. Бидний бахархан ярьдаг Цагааны Цэгмид, Ичинхорлоо, Шаравдоо, Лувсаншарав, Цогзолмаа гээд алтан үеийнхэн бүгд л бөмбөгөр ногооныхон. Бөмбөгөр ногооныхон тэр үеийнхээ хамгийн сайхан залуус байсан гэдэг. Үсээ богинохон тайрч, дугуй малгай жишүүлдэсхийн тавьсан хүрээ хүүхнүүд, бүрх малгай духдуулж, урт дээлээр гоёсон харчууд бол бөмбөгөр ногооныхон. Одоогийнхоор бол одууд.

Аяа, албан тушаал чи баяр баясгалан минь буюу, би чинийхээ төлөө найз нөхдөө хулхидаж, ард түмнээ хуурч, хулгай хийхээс ч үл буцюу. Хүн чанараа ч гээмүү, худал хэлэхийг ч үл тоомуу. Өөр юуг ч хийхэд бие болоод сэтгэл минь бэлэн буюу! Худал хэлснээр, хулгай хийснээр, хулхидсанаар сайхан амьдардаг байх л даа, гэхдээ л...

Олон жилийн турш бид нэгэн үгийг хоёр янзаар бичиж, дуудсаар иржээ. Энэ бол “эрвээхий” болон “эрвээхэй” гэсэн үгс юм. Мэдээж зөв бичгийн дүрмийн дагуу аль нэг нь зөв байх учиртай. Зөв бичгийн болон бусад толиуд дээр хэрхэн бичсэнийг нь үзье.

          Зүүдэлж үзээгүй хүн гэж үгүй. Хүн байтугай амьтад, шувууд ч зүүдэлдэг гэнэлээ. Дэлхий дээрх бүх амьтдаас муурны зүүд хамгийн урт буюу 200 минут үргэлжилдэг бол үнээ нэг шөнийн дотор 25 минут, шампанзе 90, харин хүн 100 минут зүүдэлдэг ажээ. Зүүд нь хүний хувьд өөрөө өөртэйгөө ярилцаж байгаа нэгэн хэлбэр гэдэг. Бидний зүүдэндээ үзсэн аливаа зүйл нь бидний бодол, мэдрэмж, сонирхолтой нягт холбоотой байдаг. Хүн заримдаа хамгийн их хүссэн зүйлээ л зүүдэлдэг, хэрэв тэр хүсэл нь биелчихвэл зүүд зөнтэй хэмээн итгэцгээдэг.

Энэ өдөр л хамгийн сүүлчийнх юм шиг бодож амьдралын баяр жаргалыг эд эсээрээ мэдэрч амьдрах хэрэгтэй гэсэн яриа байдаг. Хором бүрийг бүтээлтэй, аз жаргалтай, хожим дурсах сайхан зүйлтэйгээр өнгөрүүл гэсэн санаа бөгөөд үүнийг хааяа бодож явахад илүүдэхгүй л үг. Гэхдээ юу юугүй үхэх гэж байгаа юм шиг баахан юм хийж бүтээх гээд довтлоод, эсвэл хэт жаргаад байвал бас л утгагүй юм. Гутрал гуниг ч гэсэн амьдралын маань нэг хэсэг л билээ.

Нэгэн үгийг хоёр янзаар бичиж хэвшсэний жишээ бол “зөвлөлгөө”, “зөвлөгөө” билээ. Чухам аль нь зөв бол, толь бичгүүдээс харцгаая. Хамгийн сүүлд хэвлэгдсэн ШУА-ийн Хэл Зохиолын Хүрээлэнгийн бүтээл “Монгол хэлний дэлгэрэнгүй тайлбар толь”-д энэ үгийг “Дагаж мөрдүүлэхээр хэлж сургасан юм” хэмээн тайлбарлаад “зөвлөгөө” хэмээн бичнэ гэжээ. Бид “зөвлөлгөөн” гэх бас нэгэн өөр үг байдагтай андуураад “зөвлөгөө” гэхийг “зөвлөлгөө” хэмээн буруу бичээд хэвшсэн ч байж болох юм.

2010 он. Хөл бөмбөгийн дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээн Өмнөд Африкт болж байна. Сайхан байна. Хэдий алс холын оронд болж байгаа ч, хичнээн харь хүмүүсийн спорт ч гэлээ монголын залуучуудын хувьд эрийн гурван наадмаас нь ч илүү сонирхон үзэж харах зүйл нь болжээ. Хэдэн жилийн өмнөөс залуус энэ л үеэр найз нөхдөөрөө цуглан шар айраг уунгаа ярьж хөөрөн, хөгжин цэнгэлдэн тэмцээнээ амтархан үздэг уламжлал тогтжээ.